Het ontstaan.
In de zomer van 1918, kort na de Eerste Wereldoorlog, bestonden er in de buurtschap Wormen en aan de Arnhemseweg twee buurtclubjes: Allen Weerbaar en Hercules. Beide clubs streden geregeld tegen elkaar, maar hadden geen van beiden draagvlak voor bestaan, en van enige vorm van organisatie kon nauwelijks gesproken worden. Een en ander had het gevolg dat bij beide verenigingen het idee naar voren kwam de clubs samen te voegen, om zo te komen tot één vereniging met een flinke kern van leden.
Alhoewel er eerst nog een geharrewar ontstond over de naam van de nieuwe vereniging, wisten de leden van Hercules het voor elkaar te krijgen dat hún naam werd gekozen. Tijdens de vergadering van 23 oktober 1918 werd de naamwijziging officieel bekrachtigd en voetbalvereniging Hercules was een feit. Door deze fusie kon een goed, sterk elftal op de been worden gebracht, dat deel zou nemen aan de competitie van de toenmalige Apeldoornse Voetbal Bond (AVB). Het toenmalige bestuur werd gevormd door: G. van Duren (voorzitter), J. Beelen, B. Dekker, J. Kamphuis en H. Veldhuis
Onder de naam Hercules werd eerst gespeeld op het terrein aan de Arnhemseweg, hoek Ravenweg, maar na een paar omzwervingen werden vanaf 1931 de wedstrijden gespeeld aan de Nagelpoelweg. Omdat er in die tijd nog geen kleedkamers waren, kwamen de spelers in voetbaltenue naar het veld en konden zo ‘de wei’ in. Ook bij uitwedstrijden, of dat nu Vaassen of Epe was, gingen de spelers in hun voetbaltenue op de fiets naar de tegenstander. Om vervolgens na de wedstrijd weer op de fiets terug naar huis te gaan.
Nieuwe naam, nieuw tenue.
Omdat er bij de Gelderse Voetbal Bond al een Hercules voetbalde, moest in 1922 de naam veranderd worden en werd de vereniging herdoopt in “Apeldoornse boys”. Met deze verandering van naam moesten ook de voetbaltenues een transformatie doorstaan. De van 1918 tot 1922 gebruikte rode blouse en witte broek, werden veranderd in een witte blouse voorzien van een embleem met het wapen van Apeldoorn, een zwarte broek en rood-gele kousen. Vanaf dat moment kon Apeldoornse boys zich met trots ‘De Wapendragers’ noemen en verscheen wekelijks in het sportnieuws.
De Jeugd.
De jeugdleden van Apeldoornse boys nemen van oudsher binnen de club een belangrijke plaats in. Door het groeiende aantal nieuwbouwhuizen in het rivierenkwartier vervulde de boys sinds 1965 een grote taak wat bederft jeugdwerk. En dat wierp zijn vruchten af, ook op organistisch gebied werd het jeugdbestuur actief. Zo werden er toneelclubjes, voetbareisjes. Toernooien en dergelijken georganiseerd.
De jeugdafdeling van de Boys heeft niet voor niets een goede naam in Apeldoorn. In de afgelopen jaren hebben veel jeugdleden hun talent kunnen ontwikkelen bij profclubs zoals Vitesse. Dat de basis van diverse ‘profs’ bij de jeugd van Apeldoornse Boys lag is natuurlijk iets waar we als club trots op mogen zijn. Zo liggen de roots van Peter Ressel, Edward Sturing, Peter Bosz en Frank Berghuis wél bij Apeldoornse Boys.
100-jarig bestaan.
Toen 100 jaar geleden een groepje jongeren van 16 tot 18 jaar het in hun hoofd haalden om een voetbalclub op te richten, zal niemand van hen hebben gedacht dat zij de grondleggers waren van een club die zou uitgroeien tot een zeer mooie en grote vereniging. Er is alle reden om trots te zijn op het bereiken van het 100-jarig bestaan van Apeldoornse Boys, daarmee is Apeldoornse Boys één van de drie oudste clubs in Apeldoorn. Apeldoornse Boys heeft een bruisend verenigingsleven, groot aantal elftallen, schitterend sportcomplex en een bestuur met diverse commissies, die allerlei initiatieven ontwikkelen. Dé ingrediënten om te kunnen zeggen: Apeldoornse Boys is de ‘Trots van Zuid’
In 2018 werd de promotie naar de 4e Klasse uitbundig gevierd als zijnde de kers op de taart van het jubileumjaar van de Apeldoornse Boys.
